Mapagbuong Pagwasak

Gigibain kita
sa tinta ng aking haraya
sa kuko ng aking pluma 
ibabaon ko ang talim ng salita

hanggang madama mo

ang matinding sumpa ng sikmura. 

Wawasakin kita
sa lente ng aking mata
sa pintig ng dugong makabansa,

iguguho ko ang ideolohiya

ng iyong kapangahasang

lumalatay sa utak ng sambyanan

na nabaon sa kamangmangan.

Pupuksain kita

sa mga imahen at retorika,

sa mga dalit at tanaga

babaligtarin ko

ang estruktura ng kapangyarihan

nang masilayan mo

ang dayukdok na mundo

sa kailaliman.

Ikaw na bumalangkas

sa pamantayang unibersal

ng mga uring hangal

ihanda ang espiritu ng katawan

sa himutok ng mga kaluluwang pagal

sa anumang sandali'y gigimbal

sa mga templo ninyo't kalangitan

nasa anyo ng sining

ang tiim-bagang sandata

ng mga walang lakas at hininga.

Hindi mauubos ang mahika ng salita

sa pagpapalaya

hindi kailanman mawawala ang bisa

ng kalamnan ng isang akda

ang bawat paggiba ay pagbuo

ang bawat pagwasak ay paglikha

ang bawat pagpuksa ay pagbuhay 
makapangyarihan ang talinghaga ng salita

upang kumislot ang damdamin

hanggang magkamalay

tungo sa pagbuo ng isang simula

matapos ang isang digma.