Parang atungal ng makina ng jeep na natuyuan ng gasolina na pilit pinagagana ang namamayani sa barong-barong nila Utoy. Umaangat ang ulo't katawan ng kanyang ina sa sunod-sunod na pag-ubo.
Kinikilabutan siya sa galaw ng mga anino na likha ng kandilang nagpapanatili sa maputlang liwanag sa paligid. Araw ng mga patay kaya lalo siyang natatakot.
Lumilikha ng ibat ibang anyo ang mga anino sa kanyang paningin. Parang may malilisik na mata at matutulis na kuko ang nakikita niya. Nakamasid siya sa paligid. Lumapit sa ina na nakaratay sa banig. Patuloy pa rin ang pag-atungal ng dibdib.
Naramdaman niya sa pisngi ang pagdikit ng magaspang na kamay. " 'wag.. ka.. matakot Toy.. magdasal.. ka lang" Lalong tumindi ang namamayaning tunog.
Biglang may tumalsik sa braso ni Utoy. Kulay pula. Pakiramdam niya, nilalamon na sila ng mga anino.
Isang malalim at mahabang paghabol sa hininga ang narinig niya. Ilang saglit pa, wala nang namamayaning atungal ng dibdib. Napalitan ng palahaw ng iyak.
Wala na nga ang mga anino. Subalit nananatili sa kanyang katawan ang anino ng kahirapan, ang multo ng karukhaan.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento