A-Kinse

Dumukot siya sa kanang bulsa habang nakaupo. Nakapa ang lighter at bottle opener. Dumukot siya sa kaliwa. Bahagyang kumalansing. Sinalat ang nakapa. Dinakot. Inilabas. Bumungad ang bente pesos at tatlong baryang mamiso. Naalala  niya ang habilin na pasalubong ng anak. ‘Yung pink na tinapay sa bakery malapit sa palengke. Napangiti siya. Akinse ngayon, at siguradong makapagpapasalubong siya sa anak at makababayad na ng utang ang kanyang misis. Ibinalik niya sa kaliwang bulsa ang hawak na pera. Agad niyang nilagok ang isang baso ng tubig sa lamesa sa quarters ng mga empleyado. Tapos na ang break niya. Ilang oras na lang, makukuha na niya ang sahod sa opisina ng manager. Tumayo na siya at dumeretso sa dining area kung saan siya nakatoka para mag-serve sa mga customer.

Halatang ganado siyang magsilbi. May gilas ang kanyang mga galaw habang hawak ng isang kamay ang tray. May kasamang ngiti ang pagse-serve niya. Paroo’t  parito sa bar at dining area. Paspas magtrabaho sa dami ng mga order. Maya-maya pa’y sinipat niya ang main door. Madilim na sa labas. Tinanaw niya ang wall clock sa bar ng restaurant. Sakto, alas otso na. Tinapik niya sa balikat ang nakasalubong na kasamahan.

“Brad, out na ‘ko! ‘kaw na bahala sa pwesto ko. Wala na ‘kong pending na order.” Tumango ang kausap. Agad niyang tinahak ang daan patungo sa manager’s office.   

Kumatok siya sa nakabukas na pinto. Bumungad ang may katabaang lalaki na nakaharap sa computer.

“Sir magandang gabi po!”

Lumingon ang nakasalaming lalaki saka tumango. Tumuloy siya sa loob. Binuksan ng lalaki ang drawer sa ilalim ng computer. Kumuha ng isa sa mga nakasalansang sobre. Pumihit ito paharap sa kaniya habang nakaupo sa computer chair.

“Mr. Dela Cruz?” pagtitiyak sa kaniya ni Mr. Ling na namamahala sa restobar.

“Ako nga po sir.” Saka iniabot sa kaniya ang sobre. Nanibago siya. Parang medyo makapal ang sobre kumpara sa nakasanayan niya sa mga lumipas na akinse at katapusan. Pagtataka ang naramdaman niya.

Tumindig si Mr. Ling at tinapik siya sa balikat. “Isinama ko na dyan ang back pay mo.”

Nagulat siya. Bago pa man makaimik ay itinuloy ni Mr. Ling ang sasabihin.

“Pasensya ka na, kelangan ko magbawas ng tao. Nagkataong isa ka sa mga paso na ang kontrata…”

Hindi na niya marinig ang mga sumunod na salita ni Mr. Ling. Gumuhit sa kaniyang alaala ang naghihintay sa kaniyang pag-uwi na asawa’t anak. Makababayad na nga sila ng utang. Mauuwian na rin niya ng pink na tinapay ang anak. Napatungo siya. Hindi na nakaimik. Napatitig sa hawak na sobre. Ito na pala ang kaniyang huling akinse.