HASLER

Mataas ang talsik.  Naghiwa-hiwalay sa ere ang mga teks.  Umiikot paitaas ang bawat isa.  Sumunod ang mga matang nakaabang.  Nakabungisngis si Ebet.  Kunot-noo si Neneng.  Nakanganga si Inan.   Magkakasunod ang paglapag sa kalsada ng Kalinisan Street.  Nakamata ang magkakalaro sa mga teks.  Nakataob ang dalawang pamato samantalang si Superman ang tanging nakitang karakter.

Nagbunyi si Ebet  “hahahaha!  Sabi ko sen’yo eh, ako ang kakamig ng taya n’yo! Kelangan pa bang imemorays ‘yan?”

Kinuha niya ang tig-isang dangkal ng teks ng dalawang kalaro na nakalapag sa kalye.

“’Yoko na. Ubos na teks ko. Tsaka ang hasler mo, eh.”  sabi ni Inan.

“Wala!  Ang duga mo naman.  May daya pamato mo kaya laging tsumatsaya. Nakita ko nga, eh.  Tsaka ang epal-epal mong kalaro.  ‘Pag kami titira ginugulo mo kami. Ta’s ‘pag ikaw naman titira, pinapalitan mo pamato mo.  Ang epal mo talaga!” Reklamo ni Neneng na lalong nagpahaba sa nguso nito.

“Nakita mo?  Nakita mo?  Sa’n banda?  May ebidensya ka ba?”  pabulyaw na tugon ni Ebet habang nilalakihan ng mata ang kalaro.

“Walang daya yun ah!  Patas ako lumaban.  Tsaka pinagbigyan ko nga lang kayo, eh dapat kanina pa kayo said.  Diskarte lang ‘yan sa pagpitik ng daliri.  Palibhasa mga shushunga-shungang bata kayo eh”  Pangungutya niya habang hawak ang mga teks na nakadikit na sa dibdib dahil sa dami.  Dangkal-dangkal niya ang mga iyon.

“’Sensya na.  Olats kayo.  Hehe!  Sarap magbilang.  I…sa, da…la…wa, tat…lo, a…pat, li…ma, a…nim, pi…to, wa…lo, si…yam, sam… “ 

Naudlot ang pagbibilang.  May parang bumalya sa kanya.  Sumambulat ang dangkal-dangkal na teks.    Parang umulan ng confetti.  Kumalat sa kalye.  Pasunggab na pumulot ang dalawang kalaro.  Nagtakbuhan din papalapit ang iba pang mga bata sa paligid.  Hindi magkaintindihan sa pagpulot.

Tiningnan niya ang bumangga sa kanya.  Nakasuot ng pulang chaleko na may mukha ni Mayor.  Parang pamilyar sa kanya.  Bago tuluyang makalayo nilingon pa siya nito.  Nagtaka siya.  Bakit tumatakbo palayo ang tatay niya?  Karaniwang ang tatay niya ang nanghahabol ng mga kriminal sa kalye ng Kalinisan.

Isang kilalang boses ang sunod na narinig niya.  Humahangos habang nagmumura.

“’Tang ina ka Edilberto!  Hayup ka!  Hindi ka pa rin nagbabago!  Tatanggalan kita ng batuta, gago!”  Nanggagalaiting sigaw ng kanyang inang lakad-takbo.

Hindi niya alam ang mararamdaman.  Hahabulin ba ang ama?  O pipigilan ang ina?  Eh, paano na ang mga teks niya?  Ang pagbubunyi.ay naglaho.   

Binasag ni Neneng ang kanyang pagkalito.  Kinuha ang kamay niya. Nakangising may inilapag sa palad.

            “Oh ‘yan!  Kawawa ka naman, eh sayo na ‘tong pamato mo.  Hasler!”

Nabuking ang lihim.  Larawan ni Superman.  Kabilaan.

Walang likod ang pamato.